کاخ صفی‌آباد در جنوب غرب شهرستان بهشهر یکی از این بنا‌هاست. این کاخ در زمان شاه‌صفی نوه شاه‌عباس توسعه پیدا کرد و عمارت باشکوه صفی‌آباد مرهون توجه خاص شاه عباس بوده است.این بنا در سال ۱۰۱۰ هجری قمری به فرمان شاه‌عباس کبیر ساخته شد. شاه‌عباس به‌دلیل علاقه‌مندی به فرزندش این بنا را کاخ صفی‌آباد نام گذاشت.
این کاخ در میان باغی زیبا به‌صورت بنایی مربع شکل که دارای ابعاد ۲۵ × ۲۵ متر بوده و در 2طبقه ساخته شد. ورودی کاخ در سمت شمالی قرار گرفته که با عبور از 5پله امکان دسترسی به طبقه اول کاخ وجود دارد. طبقه اول دارای چند اتاق است که به وسیله راهرو و هشتی امکان دسترسی به داخل آنها وجود دارد. طبقه دوم نیز دارای راهرو و اتاق‌های زیبایی است. بنا بر روایت مورخان دیوارهای درونی کاخ دارای نقاشی‌های گوناگون بوده که متأسفانه امروزه، اثری از آن برجای نمانده است.
مصالح به‌کار رفته در این کاخ، سنگ، آجر و گچ است که در قرن اخیر بر اثر ویرانی‌های پیاپی مرمت شد این کاخ در زمان حمله افغان‌ها آسیب دیده و در زمان نادر‌شاه تعمیر و بازسازی شده. این بنا در زمان قاجاریه نیز مورد مرمت قرار گرفت و در قرن اخیر کاملا احیاشده است از کاخ صفی‌آباد تا باغ شاه بهشهر که به عمارت چهل ستون مشهور است، یک راه زیر‌زمینی احداث شده بود که در مواقع ضروری مورد استفاده قرار می‌گرفت. فاصله کاخ تا دریا در حدود ۱۶کیلومتر است و در روزگار سلطنت صفویه به‌ویژه شاه‌عباس کبیر این راه زیر‌زمینی برای کارهای سوق‌الجیشی و جلوگیری از تهاجم ازبکان و سایر مللی که در کناره‌های دریای خزر زندگی می‌کردند، استفاده می‌شد.
در موازات کاخ صفی‌آباد چشمه آبی موجود است که به چشمه پلنگ‌خیل شهرت دارد. این آب در ایام فرمانروایی صفویه به شکل روباز و نیز با تنپوشه‌های سفالی جریان داشت تا هوا تهویه شود. این کاخ از سطح دریای خزر حدود ۶۵۰متر ارتفاع دارد که چراغ‌های بندرترکمن و بندرگز از آن نمایان است و تا ۳۰کیلومتر چشم‌انداز دارد.
